Eugenio Montale

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

Τώρα το φως απλώνεται παντού.

Οι τελευταίες ομπρέλλες μένουν κλειστές ακόμη.

Ύστερα ξεπροβάλλει κάποιος και σέρνει

την φουσκωτή του βάρκα.

Η μανάβισσα έρχεται και βυθίζει

στην άμμο τον όγκο της, ένα κουβάρι

κιρσούς. Μονόλιθος

που κατρακύλισε απ' τις κορυφές της Λουνιτζιάνας.

Σαν μου μιλάει κόβεται η ανάσα μου,

τα λόγια της είναι η Αλήθεια.

Σε λίγο όμως θα ξανάρθει ο κυκεώνας:

σάρκες, μούσια και χειρονομίες.

Οι πιθικάνθρωποι με κρεμασμένους στο λαιμό

σταυρούς και αλυσίδες. Τι θρησκεία κι αυτή.

Και τι ψευδαίσθηση να θέλει ο άλλος να επαναλάβει

το επίτευγμα του Ροβινσώνα!