Henri Michaux

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Στο δρόμο του θανάτου

Η μάνα μου απαντήθηκε μ' ένα παγόβουνο

Θέλησε να μιλήσει,

Μα ήταν αργά,

ένα μπαμπακωτό παγόβουνο

Μας κοίταξε κι εμένα και τον αδελφό μου,

Κατόπιν έκλαψε.

Της είπαμε -ψέμα χαζό- πως καταλάβαμε.

Και τότε χαμογέλασε τόσο χαριτωμένα σαν κορίτσι δροσερό

Που ήτανε πάντα,

Μ' ένα χαμόγελο τόσο όμορφο, περίπου κατεργάρικο.

Κι ύστερα χάθηκε μέσα στη Σκοτεινιά.