Nazim Hikmet

25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1945

Εκείνη τι κάνει τώρα,

αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;

Είναι στο σπίτι, στο δρόμο,

δουλεύει, ξάπλωσε, είναι στο πόδι;

Μπορεί να σήκωσε το χέρι,

-αχ, ρόδο μου,

πώς γυμνώνει αυτή η κίνηση τον λευκό, γερό καρπό του χεριού της!-

Εκείνη τι κάνει τώρα,

αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;

Μπορεί να' χει στα γόνατά της ένα γατάκι

να το χαϊδεύει.

Μπορεί να περπατάει, έτοιμη ν' απλώσει το πόδι,

-εκείνα τα λατρευτά πόδια που τη φέρνουν γοργά γοργά κοντά μου,

κάθε μαύρη μέρα!...-

Και τι σκέφτεται,

εμένα;

Είτε

ξέρω γω

γιατί δε βράζουν τόσην ώρα τα φασόλια;

Είτε γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι

είναι τόσο δυστυχισμένοι;

Εκείνη τι σκέφτεται τώρα,

αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;