Blaise Cendrars

ΠΑΣΧΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Κύριε, Εσύ θυσιάστηκες για τους φτωχούς του κόσμου·

Να' τοι, σα ζώα, όλοι μαζί, μες στα φτωχοκομεία.

Έρχονται απ' τον ορίζοντα μαύρα μεγάλα πλοία

Και τους αδειάζουν σωρηδόν σε γέφυρες πλωτές.

Έλληνες, Ιταλοί, Σπανιόλοι, Ρώσοι,

Και Βούλγαροι και Πέρσες και Μογγόλοι·

Ζώα του τσίρκου που σαλτάρουν τους μεσημβρινούς

Και που τους ρίχνουν, σα σε σκύλους, ένα κομμάτι μαύρο κρέας.

Αυτό το βρώμικο φαΐ είν' όλη η ευτυχία τους.

Κύριε, λυπήσου τους λαούς του κόσμου που υποφέρουν.

[...]

Στη συνοικία βρίσκομαι όπου θα δεις τους κλέφτες,

Τους άφραγκους, τ' αλάνια, τους κλεπταποδόχους.

Σκέφτομαι τώρα στο Σταυρό τους δυο ληστές μαζί Σου·

Ξέρω, στη δυστυχία τους θα τους χαμογελάσεις.

Κύριε, ο ένας τους ήθελε ένα σκοινί με κόμπο,

Αλλά κοστίζει το σκοινί, δεν το χαρίζουν, Κύριε.

Μιλούσε σαν φιλόσοφος ο γερο-κατεργάρης. Κι εγώ με λίγο όπιο

Πιο γρήγορα τον έστειλα στην πύλη του Παράδεισου.

Σκέφτομαι ακόμη αυτούς τους μουσικούς των δρόμων,

Τον τυφλό βιολιστή, τον κουλό με τη λατέρνα,

Την τραγουδίστρια με το ψάθινο καπέλο και τα ψεύτικα, χάρτινα

ρόδα·

Το ξέρω, αυτοί μας τραγουδούν στους αιώνες των αιώνων.

Κύριε, ελέησέ τους, κι όχι αν θες με του γκαζιού το στόμιο.

Χρήματα, δώσ' τους χρήματα, σ' αυτόν εδώ τον κόσμο.